Kisah Sedih Saya Tidak Mampu Beri Zuriat Pada Abang

seorang isteri mengadu pada suaminya

'abg, badan sy sejuk, kenapa ea?'

'itu la awk, buat kj tk brhnti, rehat la dlu, mkn obat'

... 'abg, bila abg free esok, boleh bw sy pergi check-up'

'abg busy bnyk kj..tgk la esok yer'

keesokan hari-

'abg, sy rse nk demam, pala sy pening, badan sy rse lemah.. rsa nk muntah pun ada'

'muntah? salah mkn la tu kot'

'taktahu la bang,..'

tibe-2
isterinya betul-betul pitam di hadapan suaminya,
suaminya lalu membawa berjumpa dktor..
setibanya di clinic, si suami bergegas pergi ke pejabat kerana dapat panggilan dari manager- nya.
tgllh si siteri seorang diri.
__________________________________________________

keesokan hari-
(di bilik tidur)
'abg, sy ada ssuatu nk bgitau abg..'
(si suami pula tertidur)

keesokan hari lagi-
(sewaktu hendak sarapan pagi)
'abg, smsa berjumpa dktr smlm.. saya ...'
(tbe2- si suami dapat pangillan dari ofis, urgent ,)
(si suami lalu bergegas ke ofis.)

sehinggalah hari-hari seterusnya..
si isteri tidak pernah berpeluang meluahkan yg terpendam dihatinya. Memandangkan si isteri juga seorang yang penyabar, tidak suka menyusahkan si suami, si isteri hanya mencari peluang bila si suami betul-2 tak sebok.

pada suatu hari di waktu ptg , di hari yang lain pula,
si isteri menyiapkan sarapan ptg untuk si suami,
si isteri melihat suaminya membaca surat kbr dn di kesempatan itu
si isteri mengambil peluang untuk bersuara.

'abg, dktr kata sy tak boleh mngandung..'
Si suami entah mendengar entah tidak,..matanya hanya tertumpu pada sekeping kertas yg menarik perhatianya.

si isteri bersuara lagi
'maafkan sy tak dapat memberi abg zuriat bang..' (sambil menahan sebak, airmata setitik jatuh)

si suami tidak memberi respon apa2, entah apa yg menarik sangat pada surat kbr itu sehingga mata nya langsung tidak beralih, telinga pula seakan pekak.
si isteri lalu berlalu masuk ke bilik, di dalam bilik, si isteri menangis semahunya..

dengan rasa sedih yg teramat, si isteri mengambil wudhu, solat hajat dan berdoa akan di bukakan hati suami memberi sedikit perhatian padanya...

dalam khusyuk berdoa, tangan si isteri mengeletar tbe2, seluruh badannya lemah,

'abgg...!' ( suara tidak jelas kepada suami di luar sna, apatah lg pintu bilik tertutup rapat)

berberapa jam kemudian si suami masuk ke bilik, di lihat si isteri sedang terbaring di lantai. terkejut si suami lalu memanggil2 nama isterinya.
tbe2 terbayang di mata si suami tentang pengaduan isterinya yg sakit sebelum ini nmun tdk prnh di endahkn. kesemuanya nya tidak jelas pada dia, kerana dia sedar kini, telah banyak abaikan si isteri. mnyesal si suami berkelakuan sbgtu.

tbe2-
Si suami menarik nafas lega apabila si isteri membuka mata.
'abg, dlm laci.. almari' (sambil menngenggam jemari si suami, suami membalas )
'syg, bangun! knpa ni? maafkan abg syg, abg telah abaikan syg sebelum ni, kita pergi hospital ye' ( sambil berlinang airmata llki)
'trima ksih abg peduli sy walau sesaat..maafkn smue kesalahan sy abg'

jumaat. 745pm, jantung nya telah terhenti di pangkuan suami.semua nya dah terlambat. menyesal pun tidak berguna lagi.....tbe2 si suami teringat akan kata2 terakhir si isteri.

dgn pantas, si suami lalu mencapai sesuatu didalam laci almari..
di dapatinya sebuah surat lalu di baca dengan rsa gementar dan berlinangan airmata dipipi.

'' abg, hari yg kita pergi check up tu, dktr ckp barah rahim sy sudah terlambat tuk di ubati. maafkan sy tak dpt memberikan abg zuriat abg, halal kan segala makan minum dan segala-galnya tentang sy ye abg.. maafkan sy yer abg..

abg, kalau esok saya sudah tidak ada lagi didunia ini,..doakan saya setiap solat abg. tolong jangan lupa ye abg. mcmmne sekalipun layanan abg pd sy slm ni, sy terima dan saya maafkan abg. SAYANG SAYA PADA ABG, TIDAK PERNAH ADA SUDAHNYA, SEHINGGA NAFAS SAYA YANG TERAKHIR''